Johannes (Job) Graadt van Roggen

Graadt van Roggen heeft vooral naam gemaakt als etser van stadsgezichten en landschappen. Maar zijn hart ging uit naar het schilderen en hij heeft in zijn lange leven – hij werd 92 – naast zijn grafische werk ook een heel persoonlijk en consistent oeuvre bij elkaar geschilderd. Zijn favoriete motieven waren het strand, de zee en vooral het duinlandschap, in al zijn variaties. Hij was een plein air schilder die in zijn woonplaats Bergen, en alle kustplaatsen die hij op reizen door Europa aandeed, erop uit trok.

In 1893, nog voordat Domburg door Toorop werd ontdekt, tekende Graadt van Roggen er al de natuur en de Domburgse bevolking in klederdracht. Het is opvallend dat in zijn schilderijen vrijwel nooit mensen voorkomen.

Dat Job Graadt van Roggen altijd de verlatenheid zocht heeft misschien te maken met zijn handicap: vanaf zijn derde was hij doof en daardoor heeft hij ook nooit goed leren spreken. Toen hij vijf was stuurden zijn ouders, die in Haarlem woonden, hem naar een doofstommeninstituut in Groningen. Vanaf zijn twaalfde volgde hij de avondopleiding aan de Academie Minerva. Later, vanaf 1884 toen hij weer thuis woonde, bezocht hij de Amsterdamse Rijksacademie. Daar raakte hij bevriend met Ferdinand Hart Nibbrig die begin vorige eeuw bekend werd om zijn pointillistische schilderijen. Ook onderging Graadt van Roggen de invloed van Jan Toorop, die in die tijd eveneens pointilleerde. Maar een echte pointillist zou hij nooit worden, hij schilderde wel in kleurtoetsen, maar altijd uit de losse hand en nooit in stippen, dat was hem te precieus.