Walter Vaes

 Walter Vaes was schilder, aquarellist, tekenaar en etser van portretten, figuren, landschappen en stillevens. Zijn opleiding kreeg hij aan de Academie van Antwerpen en in 1904 won hij op 22 jarige leeftijd de Prix de Rome. Hij maakte een uitgebreide studiereis naar Italië maar bezocht ook vele andere  landen zoals
Duitsland, Oostenrijk, Spanje, Turkije, Egypte, Palestina en Libanon.
Tijdens de eerste Wereldoorlog vluchtte hij naar Veere. In 1918 keerde hij terug naar Antwerpen waar hij in 1924 werd aangesteld als docent aan het Hoger Instituut van de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten. Hij bleef daar tot zijn pensioen in 1949.
Vaes was mede-oprichter van en deelnemer aan de tentoonstellingen van “Eenigen” (1902), “Kunst van Heden” (1905) en “La Gravure Originale Belge” (1928).

Als portretschilder werd hij zeer gewaardeerd in de hogere klassen, en hij verkreeg grote bekendheid door zijn stillevens. Zijn werk getuigt van een uitzonderlijk meesterschap in kleurbeheersing en compositie. Hij werd duidelijk beïnvloed door Henri Fantin Latour. Vaes ontving voor zijn werk diverse hoge onderscheidingen in binnen- en buitenland.