Ben Wierink was tekenaar, kunstschilder en ontwerper van sieraden en speelgoed. Hij behoorde samen met onder anderen Nelly Bodenheim, Wilhelmina Drupsteen en Rie Cramer tot de eerste Nederlandse kunstenaars rond 1900, die vanuit artistieke principes werkten om esthetisch verantwoorde prentenboeken voor kinderen te maken. Hoogtepunten van zijn werk als illustrator zijn Pim’s poppetjes (1898), Jan Klaassen (1903). Onder het pseudoniem Oom Ben schreef en illustreerde hij deze twee prentenboeken voor kinderen. Tekst en beeld werden samen op één lithosteen ontworpen. Een ander prestigieus project van Ben Wierink was het illustreren van Stijn Streuvels bewerking van het middeleeuwse verhaal van Reinaert de Vos (1910). Daarnaast was hij werkzaam in het onderwijs, aanvankelijk als docent, later als directeur. Voor het lagere onderwijs ontwikkelde hij een Reformtekenmethode.