Eugeen van Mieghem

Van Mieghem geldt als de chroniqueur van het harde leven in de Antwerpse haven.
Hij werd geboren in het hartje van de oude haven van Antwerpen, in het café “in het Hert” dat zijn moeder uitbaatte op de Van Meterenkaai.
In zijn jeugdjaren werd hij geconfronteerd met het harde leven aan de waterkant.
Op de lagere school toonde hij reeds zijn tekentalent. Rond 1892 kwam hij aan de Antwerpse Academie in contact met het werk van onder anderen Vincent van Gogh, Georges Seurat, Meunier en Henri de Toulouse-Lautrec.
Als geen ander heeft hij het leven van de gewone mens, levend en werkend in een wereldhaven, getekend en geschilderd. In zijn weergave van het sociale sluit hij nauw aan bij de kracht en de authenticiteit van Jean-François Millet. Net als deze voorloper in de sociale kunst heeft Van Mieghem zijn eigen omgeving nooit moeten verlaten om onderwerpen te zoeken voor zijn kunst. De wereld lag vóór zijn deur.

In 1912 heeft Van Mieghem zijn eerste individuele expositie in het Antwerpse Koninklijk Kunstverbond. Zijn faam rijst snel, maar met de Eerste Wereldoorlog breekt de internationale belangstelling voor zijn werk abrupt af. Na de Eerste Wereldoorlog ontstaat een soort optimisme. Er komt veel meer kleur in zijn werk, dat soms zelfs aan Edward Hopper doet denken. Van Mieghem is uitmuntend in aquarel en olieverf, maar blijft een alleskunner. Hij maakt ook fantastische etsen.
De art deco beleeft rond 1925 zijn hoogtepunt. Van Mieghem leert veel buitenlandse kunstenaars kennen. In 1926 maakt hij een verbluffend knap schilderij ‘Moeder en zoon’, waarin je de invloed van Amedeo Modigliani, Henri Matisse en Pablo Picasso herkent. Na 1926 komt hij door een steeds wankelere gezondheid nog weinig buiten.