Jan Sluijters

‘s-Hertogenbosch 1881 – 1957 Amsterdam

Jan Sluijters studeerde samen met Leo Gestel aan de Rijksacademie voor Beeldende Kunsten.
Zij beiden worden met Piet Mondriaan gezien als de drie pionieren van het Nederlands modernisme dat de kunstwereld ingrijpend zou veranderen.

Het zijn vooral de expressieve en kleurrijke schilderijen van Sluijters die opvallen in zijn oeuvre. Maar Sluijters was ook een ongelooflijk knappe tekenaar. Hij maakte stillevens, landschappen, kinderportretjes en vrouwenportretten, meestal naakt.

In 1925 won Jan Sluijters de befaamde Prix de Rome en mocht hij op studiereis door Europa. Hij bezocht Italië en Spanje, maar zijn hart verloor hij aan Parijs. Hij maakte er kennis met de avant-garde. Net als deze moderne kunstenaars begon hij te werken met felle kleuren die hij met expressieve verfstreken neerzette. Hij zag er werk van onder meer Van Gogh, Cézanne, Gauguin en ontmoette er een aantal beroemde fauvisten. Vooral de fauvistische landschappen van André Derain en Maurice de Vlaminck maakten veel indruk op Sluijters.